Passend onderwijs en de hoogbegaafde leerling
Afgelopen week had ik een gesprek op de school waar Sophie op zat. Zat, want Sophie is nu een thuiszitter. Als hoogbegaafdheidscoach begeleid ik haar al enige tijd. Met een behoorlijk grote delegatie (ouders, gemeente, jeugdzorg, zorgcoördinator, leerkracht, teamleider, leerplichtambtenaar, hoogbegaafdheidscoach) bespreken we hoe het nu verder moet? Wat is passend onderwijs voor Sophie?
Hoogbegaafd en niet naar school? Jij kan toch zo goed leren? Je bent toch zo slim? Dit horen hoogbegaafde thuiszitters vaak. Er zijn veel vooroordelen over hoogbegaafde kinderen/jongeren. Ook al wordt dit vaak wel gedacht, ze zijn zeker niet altijd Einsteins die uitblinken op school.
Van jongs af aan was Sophie een buitenbeentje waardoor ze al haar hele schoolcarrière werd gepest, buitengesloten, genegeerd en meer.
Begonnen op het gymnasium, waar ze onderpresteerde, moest ze naar de Havo en – inderdaad – ook de tweede school was, zoals dat zo mooi heet, ‘handelingsverlegen’.
Het is niet zo dat Sophie (14) niet naar school wil, maar het huidige onderwijssysteem heeft geen of nauwelijks passend onderwijs dat bij háár past. Het enige wat Sophie wil is een school die haar past, onderwijs dat haar past. Maar nee, zij moet zich aanpassen aan het systeem.
Haar intrinsieke motivatie was compleet weg. “Omdat ze me zo graag binnen het onderwijssysteem willen houden, moet ik constant dingen doen die niet bij mij passen.”
Sinds 2014 bestaat de Wet Passend Onderwijs. Die houdt in dat scholen een zorgplicht hebben en dus voor elke leerling die buiten ‘het gemiddelde’ valt, moeten zorgen voor passend onderwijs. Dat geldt dus niet alleen voor kinderen die moeite hebben op school, maar ook voor degenen die juist meer en/of een andere uitdaging nodig hebben. De bedoeling van passend onderwijs is dat zoveel mogelijk kinderen een plek vinden op een reguliere school in de buurt van hun huis en een ander belangrijk doel van passend onderwijs is het aantal thuiszitters terug te dringen.
Maar helaas is de zorg voor hoogbegaafden nog steeds niet goed geregeld, dat is voor mij duidelijk. En niet alleen voor mij. Minister van Onderwijs Arie Slob heeft niet voor niets vanaf 1 juni 2019 vijftien miljoen euro extra beschikbaar gesteld voor passend onderwijs aan hoogbegaafden.
Hoe gaan deze miljoenen ingezet worden? Hoeveel van deze miljoenen gaat er uiteindelijk naar de getalenteerde leerling? Krijgen de samenwerkingsverbanden niet te veel vrijheid? Waarom kunnen scholen deze zorg nog steeds niet goed bieden? Maar ook, waarom krijgen studenten op de pabo nog nauwelijks onderwijs in hoogbegaafdheid? Vreemd eigenlijk, bij de pabo ligt toch juist de basis? Daar leren ze toch ook over dyslexie en andere zaken die de leerweg belemmeren? Waarom krijgen ze dan nauwelijks iets te horen over hoogbegaafdheid? Kortom, er zijn nog genoeg vragen te beantwoorden.
Overigens is er tijdens het gesprek over passend onderwijs voor Sophie goed geluisterd en heb ik goede hoop dat er voor Sophie betere begeleiding in het verschiet ligt.
Het enige wat ouders – maar ook ik als hoogbegaafdheidscoach – eigenlijk willen is dat na al die jaren iemand in onderwijsland Sophie ziet zoals ze is en dat ze haar ook willen zien!
Wil je weten wat ik in dit kader voor zowel de leerling, ouders als leerkrachten en docenten kan betekenen?
Bel voor meer informatie of een vrijblijvend gesprek,
Diana Kappen 06 29 111 250 of mail naar hallo@dianakappen.nl.
